Bycie babcią i dziadkiem to wielka satysfakcja. Po pierwsze z tego, że dożyliśmy szczęśliwej starości – co jak wiadomo nie wszystkim było dane. Po drugie z tego, że dobrze wychowaliśmy dzieci, które obdarowały nas kochanymi wnuczętami. Po trzecie z tego, że te kochane wnuczęta darzą nas miłością, okazywaną na każdym kroku, w tym przy okazji Dni Babci (21 stycznia) i Dziadka (22 stycznia) także.
Współcześni pragmatycy nawołują aby nie upiększać rzeczywistości, bo uczciwiej jest ukazywać nagą prawdę. Zewsząd słychać nawoływanie do ukazywania rzeczywistości „bez upiększeń”, „bez fryzowania”, itp. Po prostu tak jak wygląda.
Takie zachowania nie są szczere, bo w praktyce życia wszystko jest upiększane, fryzowane byle tylko ukazać rzeczywistość lepszą i piękniejszą niż jest.
Jestem za upiększaniem, a nawet za retuszowaniem wad – głównie urody – w imię lepszego samopoczucia , które poprawia humor i optymistycznie nastawia do życia.
Wszyscy przecież chętnie poprawiamy swój wygląd i prezencję udając się do teatru, na przyjęcie towarzyskie czy bal. Ile czasu poświęcają (poświęcały) nasze żony przed lustrem sposobiąc się do takich spotkań? Ile satysfakcji sprawia (sprawiało) nam kiedy nasz współmałżonek (żona, mąż) pięknie się prezentują i zbierają za to uznanie? Jakże nam miło gdy otrzymujemy pochwałę i uznanie za urządzenie domu, który podoba się gościom!
Dni Babci i Dziadka to okazja okraszania składanych im życzeń komplementami o dobrym wyglądzie i prezencji seniorów rodziny pomimo ich wieku. Często młodzi nie zdają sobie sprawy ile otuchy daje starym ludziom kilka słów takiej pochwały. Można je nawet nieco ubarwiać, skoro sprawiają dziadkom przyjemność i poprawiają ich samopoczucie. To uprzyjemnia im życie. Nie należy im tego żałować.
Oczywiście dziadkowie powinni być maksymalnie elegantcy, tak aby pochwały wnuków miały podstawę.
Z życzeniami pomyślności wszystkim Babciom i Dziadkom,
zasyła Autor – także dziadek, mąż babci.
