Co by nie mówić Waldemar Pawlak jest rasowym współczesnym politykiem obrotowym, którego skuteczność polega na praktykowaniu konformizmu dla osobistych korzyści polegających w zdobywaniu państwowych stanowisk sprytnymi politycznymi zabiegami.
Kariera Pawlaka jest iście imponująca:
· w 1985 wstępuje do ZSL, z którego listy zasiada w Sejmie kontraktowym,
· po zmianie ZSL-owskiego szyldu na PSL Odrodzenie, później PSL jest bez przerwy posłem odrodzonego Sejmu wszystkich kadencji do dzisiaj,
· od 1991r. do 1997r. prezes Naczelnego Komitetu Wykonawczego PSL,
· w czerwcu 2002 r. z namaszczenie prezydenta Wałęsy premier, któremu nie udało utworzyć rządu,
· ponowne premierostwo piastował w koalicji z SLD od 1993 r. do 1995 r.,
· od stycznie 2005 r. prezes PSL,
· po wyborach w 2007 r. został wicepremierem i ministrem gospodarki w koalicyjnym rządzie z PO, które to funkcje utrzymał w drugim rządzie Donalda Tuska po kolejnych wyborach w 2011 r.
· Na Kongresie PSL w listopadzie 2012 r. niespodziewanie stracił fotel prezesa partii na rzecz Janusza Piechocińskiego, co skutkowało utratą funkcji rządowych.
Trudno się dziwić, że w tej sytuacji nie może się pogodzić z ostatnią porażką partyjno-państwową, co demonstruje nie podawaniem ręki Januszowi Piechocińskiemu. Wiadomo, że czeka na sprzyjającą okazję aby Piechocińskiego utrącić i powrócić do rządowych zaszczytów.
Taką okazją wydawała mu się dymisja rządu Tuska i przedterminowe wybory z przewidywanym zwycięstwem PIS, do którego zaczął się mizdrzyć z zasadną nadzieją na koalicję z PSL i powrót do rządu.
Zdekonspirował się postawą obrotowego polityka na ostatnim posiedzeniu Sejmu poświęconemu „wotum nieufności” dla rządu na tle afery podsłuchowej gdzie wbrew uchwale własnego klubu poselskiego (koalicjanta PO) nie głosował za rządem (wstrzymał się) licząc na jago upadek.
Ta politycznie obrotowa postawa najskuteczniejszego polityka III RP dowodzi o poważnych nie domaganiach polskiej demokracji, tolerującej przez ćwierćwiecze bezideowy konformizm Pawlaka, który w tak trudnej i decydującej chwili w jakie znalazł się obecny rząd w koalicji z jego rodzimą partią i PSL-owskim wicepremierem chciał ten rząd obalić w imię swoich niepohamowanych politycznych ambicji. Poniósł klęskę, bo jako jedyny nie głosował w obronie własnego rządu dając dowód karygodnej nielojalności wobec swojej partii i jej prezesa - wicepremiera.
Nie wiadomo jak to się odbije na karierze Pawlaka. W dojrzałej demokracji powinien zostać wydalony z partii i pozbawiony wszystkich stanowisk z rekomendacji tajże piastowanych. Ponieważ w polskie demokracji z dojrzałością jeszcze nie jest najlepiej Pawlak może uratować polityczną skórę. Zobaczymy.
Zwracam uwagę na panujący w polityce pogląd, że dobry polityk to skuteczny polityk. Na przykładzie Pawlaka czas chyba zweryfikować ów pogląd w imię interesu polskiej demokracji a przede wszystkim w interesie całego naszego społeczeństwa.
Karierowicz nigdy nie poświęci swojej kariery dla dobra ogółu, więc w pełni zasługuje na publiczny ostracyzm i polityczną emeryturę. Najwyższy czas!
