Niedziela Palmowa jest dla chrześcijan - bez względu na stopień pobożności - dniem refleksji nad przeznaczeniem i kondycją człowieczeństwa. Na przykładzie Jezusa, Judasza, Kapłanów, Piłata, Barabasza i Ludu żydowskiego ewangeliści oddali istotę natury człowieczej z finałem ukrzyżowania Niewinnego.
Wiele pokoleń filozofów różnych kultur i cywilizacji próbowało zrozumieć ów człowieczy fenomen i mimo najróżnorodniejszych intelektualnych finezji nikomu się to nie udało. Jesteśmy bezradni wobec tej egzystencjonalnej zagadki i tym samym skazani na funkcjonowanie w chaosie ludzkich zachowań od rodzin po struktury narodowe i międzynarodowe
Mimo różnic ras, kultur, religii i wierzeń ludzkość całego świata jest napiętnowana syndromem owych ewangelicznych postaci towarzyszących dramatowi męki Jezusa i pokrętnych zachowań wszystkich aktorów temu towarzyszących.
Piłat - to symbol bezrefleksyjnego konformizmu czynienia zła w imię spokoju przed gniewem ludu.
Kapłani żydowscy - to oportuniści, usuwający bez najmniejszych moralnych skrupułów ze swojej kapłańskiej drogi Jezusa zagrażającego ich społecznej pozycji autorytetów moralnych w ludzie .
Judasz - przekupny intrygant opłacany przez kapłanów donosiciel dekonspirujący Jezusa w imię wyłącznie osobistych korzyści.
Barabasz - uwięziony za popełnione zbrodnie przestępca oczekujący na osądzenie, a zyskuje wolność kosztem zniewolenia niewinnego.
Lud żydowski - społeczna masa wyznawców żydowskiej religii bezwiedne ofiary religijno-moralnej indoktrynacji kapłanów, przerażonych jezusowymi naukami zagrażającymi ich władczo społecznej pozycji w obronie, której nakłaniają ów nieuświadomiony lud do uwolnienia zbrodniarza i zamordowania przeszkadzającego im Niewinnego.
Czyż ta refleksja nie odpowiada w całości dzisiejszym stosunkom międzyludzkim gdzie bez najmniejszego wysiłku na każdym kroku widzimy w naszym świecie (2000 lat po ukrzyżowaniu Jezusa) takich samych ludzi jak pokazani wyżej aktorzy procesu ukrzyżowania Niewinnego.
Do tych brzydkich człowieczych przywar trzeba dodać jeszcze tą najbrzydszą, bo zamazującą nasze paskudne wady, a nazywaną „człowieczeństwem”. Ileż to pięknych haseł wymyślono w tym celu, np.: „człowiek to brzmi dumnie”, „człowiecze reakcje”, „człowiek przede wszystkim”, itd., itp.
To niestety jest tylko sfera marzeń, a może przede wszystkim - obłudy? Wystarczy przecież śledzić wydarzenia w Polsce (kampania wyborcza) i na świecie (krwawe wojny i terroryzm) aby zrozumieć, że człowiek wcale nie brzmi dumnie, że ludzie są sobie wzajemnie i całemu życiu ziemskiemu nieprzyjaźni spowodowanej brzydkim naszym egoizmem tak wyraziście obecnym tylko w naszym ludzkim gatunku.
Nie ma więc wyjścia. Musimy z tym żyć i - choć upłynęło 2000 lat od ukrzyżowania Niewinnego - ciągle ”krzyżujemy się” wzajemnie, ciągle leczymy tego rany i ciągle robimy to samo. Dlaczego? Tego nie wie nikt!
Generalny wniosek z powyższego jest wyrazisty: Jezusa ukrzyżowali liderzy tamtego społeczeństwa rękami ludu, który wymusił na Piłacie skazanie Niewinnego.
Wyciągnijmy więc z tego naukę i nie dajmy się omotać jak ów lud żydowski, który naiwnie uwierzył swoim kapłanom, że lepiej uwolnić zbrodniarza Barabasza i skazać Jezusa, bo choć niewinny zagrażał liderom ludu, a to dla nich była zbrodnia gorsza niż bandyckie przewiny Barabasza.
Na zakończenie dodam, że mamy też miłą cechę człowieczą zwaną optymizmem, który nie pozwala nam zgorzknieć bo pozwala mieć nadzieję, której przesłanie mówi:
„Nadzieja ona miła, chociaż nie raz zwodziła, lecz zawsze serce krzepi, że kiedyś będzie lepiej”.
I to by było tyle przy Niedzieli Palmowej.
