W hydrologicznej teorii wodnych stosunków w gospodarce istnieje pojęcie „cofki”, jako odwrócenie biegu nurtu rzeki pod naporem morza z powody wzrostu poziomu jego wód wobec poziomu wpływającej do niego rzeki.
Kierunek /prąd/ polskiej polityki do wyborów w 2015 r. podlegał regułom rozwoju cywilizacyjnego /gospodarczo - technologicznego/ mocno finansowo wspomaganego funduszami z UE jako „przyśpieszaczy” wyrównywania zapóźnień naszego poziomu życia z Zachodem.
Korzyści z tego widać w Polsce gołym okiem we wzroście cywilizacyjnego postępu w zakresie infrastruktury komunalnej, komunikacyjnej, rolniczej, handlowej, edukacyjnej, otwartych granic, społecznej integracji z sąsiednimi krajami, itd., itp.
Objęcie władzy przez PiS zmieniło ten dotychczasowy polityczny kurs /nurt/ przez rezygnację z dobrych stosunków z UE /ideowo pluralistyczną demokracją liberalną/ na pozycje narodowo - katolickie sprzeczne z traktatowymi warunkami europejskiej integracji, bardzo pośpiesznie wprowadzanymi do polskiej legislacji ustrojowej.
Tak zmieniany kierunek polityczny w Polsce zaowocował dramatycznym konfliktem z państwami Zachodu /zrzeszonymi w UE/ na tle konstytucyjności tych działań, wytykanych Polsce formalnym zwracaniem uwagi (ostatnia wczoraj) na konieczność respektowania Konstytucji i traktatowych zobowiązań wobec Unii.
Efekt tej „nowej”, innej polityki obecnego obozu rządzącego zaczyna negatywnie odbijać się na naszej gospodarce której PKB pierwszy raz od 2013 r, maleje (patrz tytułowy wykres spadku inwestycji) skutkiem topnienia zagranicznego kapitału inwestycyjnego redukowanego przez właścicieli utratą zaufania do Polski zmieniającej filozofię ustrojową z przyjaznej kapitałowi na nieprzyjazną.
Wicepremier Mateusz Morawiecki zgodnie z linią PiS tak „usprawiedliwia” ów spadek: „zawirowaniem wokół Polski, niepotrzebnie wykreowanym przez naszych adwersarzy politycznych”.
Widać rząd nie ma argumentów żeby obawy inwestorów rozwiać.
To jest właśnie owa „cofka” gospodarcza, choć zaniżona pominięciem perturbacji budżetowych (500+) i podatkowych (planowane podwyżki).
Zaś skutki ograniczenia sojuszów politycznych w ramach państw członków UE do małych Węgier, mocno wizerunkowo poturbowanych odwrotem od demokracji i sprzyjaniu polityce Rosji, która jak wszyscy wiedzą - oprócz Orbana - jest krajem nawrotu do militarystycznej polityki imperialnej b. ZSSR zademonstrowanej - wbrew międzynawowemu prawu - napaścią na suwerenną Ukrainę.
Powyższe fakty i ostatnie komunikaty Putina o wycelowaniem w Rumunię i Polskę broni atomowej - to dowód wielkiego osamotnienia Polski wyalienowanej na własne życzenie z dotychczasowego grona ważnych i znaczących państw członków UE.
Tłumaczenie narodowi polskiemu obecnej polityki polskiego rządu i prezydenta tzw. obroną suwerenności kraju przed UE jest śmieszne, bo dokonywane w sojuszu z Orbanem, największym przyjacielem Putina słynącym w świecie z pogardy dla suwerenności właśnie innych państw.
Polityczno - gospodarcza „cofka” w Polsce jest więc faktem. To bardzo przykre, ale trzeba czekać finału, jak polski rząd z tego wybrnie.
A dla dobra Polski i jej obywateli wybrnąć musi.
