Kto nie dostrzega postępującej ewolucji porządku świata jest intelektualnym konserwatystą skazanym na rozczarowanie.
Dla uważnych obserwatorów zmian zachodzących w świecie oczywistym jest, że następują one także w dotychczasowym cywilizacyjno - kulturowym ładzie społeczności ludzkich.
Znana w przyrodzie dwubiegunowość zjawisk jest dobrze rozpoznana w fizyce i astronomii natomiast jej obecność w porządku ustrojowym świata nie znalazła uznania w naukowej dociekliwości człowieka.
Tymczasem cały czas ludzkość miota się między dwoma biegunami naszej natury zwanej DOBREM i ZŁEM.
Obecna cywilizacja nacechowana jest ową dwubiegunowością naznaczoną:
a)dobrem objawiającym się ogólnym zjawiskiem empatii międzyludzkiej głównym źródłem zgody i wzajemnego poszanowania odmiennych kultur,
b)złem naznaczonym brakiem owego poszanowania odmienności i egoizmem mniemania o wyższości własnej kultury i bezwarunkowej hegemonii egoistów ją wyznających nad innymi.
Świat jest areną ostrych starć owych biegunów DOBRA ze ZŁEM widocznych dla wszystkich dzięki powszechności przekazu medialnego, głownie telewizji.
Klinicznym przykładem jest teatr wojny domowej w Syrii ukazujący ZŁO barbarzyńskiej wojny w imię egoizmu dominacji jednych ludzi nad drugimi i przeciwstawne temu DOBRO obecne w fakcie przyjmowania w Europie uciekinierów z piekła owej wojny.
Na tle powyższego emanacja bieguna DOBRA jasno i wyraziście promieniowała z nauk Ojca Świętego Franciszka i wyznających jego nauki kleru (bo przecież nie wszyscy je wyznają) w czasie ŚDM w Polsce jakże wymownie optymistycznie zamykając usta przeciwnikom tej postawy nie odważający się owemu DOBRU przeciwstawić (pomijam idiotyzmy red. Warzechy).
Z uznaniem wszyscy podziwialiśmy rozradowaną, wielokulturową młodzież z całego świata, ciekawą innych niż własna kultur, innych form religijności, innych ras - czyli zdecydowanej różnorodności, ale jakże zgodnej i wzajemnie przyjaznej.
Rodzi się pytanie: dlaczego świat dorosłych ludzi nie potrafi - na wzór owej młodzieży - przełamać swoich ksenofobicznych postaw wobec innych, dlaczego chce owych „innych” na siłę dopasować do własnych poglądów, wierzeń, kultury?
Ta irracjonalna niechęć jest właśnie owym ZŁEM, tym fundamentem niechęci do innych ludzi na podstawie czego dzieli ludzki świat na przeciwstawne sobie bieguny. Dodajmy wrogie bieguny.
Papież Franciszek jednoznacznie opowiada się po stronie DOBRA tak barwnie ukazanego podczas ŚDM i jednoznacznie przeciwstawia się ZŁU obojętności „przyczajonemu” po kątach i czekającemu niecierpliwie na zakończenie tych Dni młodości, radości i wzajemnej empatii reprezentantów różnorodnego świata, świata przeciwnemu nacjonalizmowi, świata pluralizmu kultur, wyznań i ras.
Ta cywilizacyjna wielokulturowość wyprze egoistyczne ksenofobie ras i narodów, aby w dobie globalnej komunikacji medialnej i przemieszczania ludzi, sprzyjającej integracji wielokulturowej pogodzić sztucznie skłócane narody w imię tych ideałów, które pokazała nam młodzież świata w Polsce podczas ŚDM.
Z tych pouczających Dni powinni wyciągnąć polityczne wnioski Polacy firmujący przestarzałe, przegrane nacjonalistyczne idee porównaniem owych radosnych i przyjaznych, bardzo liczebnie dużych zgromadzeń międzynarodowej młodzieży na ŚDM z ponurymi wiecami polskiej Młodzieży Wszechpolskiej, wojowniczej, nadymanej ordynarną wrogością do innych ze znakami i gestami groźby dla tych inaczej myślących. Dotyczy ta także politycznych protektorów tej młodzieży szukających w niej dodatkowego wsparcia dla gwarancji własnych politycznych celków.
Wszyscy tak myślący powinni sobie odtwarzać te wielokulturowe spotkania młodzieży świata z Ojcem Świętym nie zapominając, że miało to miejsce w Polsce.
Czas się przyzwyczajać!
