Polityczny piar wszystkich partii politycznych głosi na lewo i prawo, że władza powinna być „z ludem”, wsłuchiwać się w jego głos i wychodzić naprzeciw „oczekiwaniom społecznym”. Ów pogląd to czysty populizm adresowany do „mas wyborczych” głównie w okresie kampanii wyborczych.
Taka wyborcza retoryka propagandowa wprowadza wyborców w błąd sugestią, że rząd w państwie to instytucja spełniająca wszystkie oczekiwania społeczne. A przecież nie to jest rolą władzy mającej przede wszystkim obowiązek mądrego kierowania państwem, którego głównym zadaniem jest zapewnić warunki stabilnego bytu narodu przez pokój społeczny, gwarancję integralności terytorialnej i wolności obywatelskie.
Żeby państwo dobrze pełniło owe funkcje musi często przeciwstawić się ludowi zawsze bardziej sprzyjającemu polityce socjalnej niż rygorom zrównoważonego budżetu tworzonego pod niezbędność finansowania wszystkich elementów dobrze funkcjonującego państwa od oświaty po obronność.
Pamiętamy zakłopotanie kanclerz Merkel, kiedy w Monachium wiceprezydent USA wypominał państwom Unii Europejskiej, że nie spełniają obronnych oczekiwań NATO, bo nie łożą na obronność minimum 2% PKB. Pani kanclerz obiecała wtedy, że Niemcy dojdą do tej kwoty w ciągu najbliższych 10 lat.
Tymczasem można by to osiągnąć bardzo szybko nieznacznym ograniczeniem wydatków socjalnych zaplanowanych w niemieckim budżecie na 2017 r. w wysokości aż 55% PKB, i przesunięciem ich na obronność na którą zaplanowano zaledwie 1,22% PKB.
http://biznes.onet.pl/waluty/wiadomosci/budzet-niemiec-na-2017-r-55-proc-na-polityke-socjalna/dt7zcz
Dla porównania Rosja wydaje na obronność 4,7% PKB, tak skomentowane przez media:
„Wydatki Rosji na cele wojskowe mają wzrosnąć o 679 mld rubli (10 mld USD), podczas gdy nakłady budżetowe na świadczenia socjalne spadają o 375 mld rubli (6 mld USD) poinformował we wtorek portal Gazeta.ru powołując się na źródło rządowe”.
http://www.defence24.pl/462226,rosja-10-mld-usd-wiecej-na-obrone-kosztem-wydatkow-socjalnych
Widzimy więc jak groźna jest dla bezpieczeństwa państwa nazwanego wyżej „integralnością terytorialną” polityka „wsłuchiwania się” i realizowania przez władze „oczekiwań społecznych”. Rząd Niemiecki realizuje owe oczekiwania tak wiernie, że nie stać go na zagwarantowanie należytego poziomu bezpieczeństwa państwa. Na przykładzie Ukrainy strach pomyśleć gdzie weszli by jeszcze Rosjanie gdyby nie było NATO.
Europa to konglomerat państw socjalnego luksusu, tego luksusu, który był sprawcą exodusu ludów Bliskiego Wschodu do Europy.
Europejski lud w tym socjalnym egoizmie bez przerwy groźnymi pomrukami ostrzega swoje rządy przed próbami ograniczenia nakładów na wydatki socjalne, który to strach wyglądał z oczu pani Merkel zapowiadającej wzrost wydatków na obronność o owe śmieszne 0,8 % rozłożone na 10 lat.
Tak właśnie wygląda europejska demokracja wschłuchiwania się w głosy społeczeństwa (ludu), który jest ślepy i głuchy na dramat Ukrainy także pomrukuje żeby nie przedłużać sankcji ekonomicznych dla Rosji. Powód jest taki sam. Sankcje szkodzą gospodarce Europy a więc także rozrzutności socjalnej tak ukochanej przecież przez europejskie ludy.
Z tych samych powodów politycy Zachodu (w tym polscy) pełni „zatroskania” o poziom utrzymania wysokiej stopy życiowej swoich narodów (ludów) ostrzegają przed kosztownym wyścigiem zbrojeń, które zasygnalizował Tramp - w kontekście szalonych zbrojeń Rosji - zapowiedzią zwiększenia atomowego arsenału (i w ogóle zbrojeń) Stanów Zjednoczonych do poziomu zdecydowanie przewyższającego arsenał Rosji.
Przecież to powrót do wyścigu zbrojeń krzyczą populiści (o przepraszam) „politycy” Zachodu przerażeni perspektywą konieczności ograniczeń wydatków socjalnych z przeznaczeniem na zbrojenia. W ich mniemaniu „obżarstwo” dobrobytem ludu (gwarant ich władzy) jest ważniejsze od militarnego bezpieczeństwa tegoż ludu.
Tymczasem wyścig zbrojeń to jedyny skuteczny system (skuteczniejszy od sankcji) osłabienia Rosji ekonomicznym wyniszczeniem ich systemu gospodarczego (dalsze obniżenie poziomu życia) na podobieństwo ostatniej fazy istnienia Związku Radzieckiego, który musiał się rozwiązać i zwrócić niepodległość zaanektowanym po II wojnie światowej państw wschodniej Europy z bałtyckimi na czele.
To jest także wyższy gwarant utrzymania pokoju zgodnie z łacińską maksymą: „Si vis pacem, para bellum” (jeśli chcesz pokoju, gotuj się do wojny)!
Czyli „władza z ludem” szkodzi ludowi, a władza „dla ludu” jest sprzymierzeńcem narodu przez mądre, odpowiedzialne kierowanie państwem - gwaranta naszego bezpieczeństwa!
