Kontynuacja nacjonalizacji pracowniczych oszczędności emerytalnych w OFE zapoczątkowaną przez PO w 2013 r. jest dowodem słabości PiS, zdecydowanego krytyka tej operacji PO-wskiej nazywanej wtedy grabieżą oszczędności emerytów.
Wszystkie reformy PiS to realizacja strategii Jarosława Kczyńskiego, twórcy ideologii unieważnienia zasług i dorobku budowniczych III RP w obaleniu komunizmu i odzyskaniu suwerenności Polski, zdobywanej latami walki w opozycji demokratycznej i uwieńczone wiktorią Solidarności.
W panteonie bohaterów owych historycznych przemian nie ma na pierwszych miejscach braci Kaczyńskich, co heroicznie pragnie zmienić prezes PiS przez dezawuowanie bohaterskich liderów tych historycznych, doniosłych przemian i wyniesienie w to miejsce zasług, śp. Lecha Kaczyńskiego i swoich.
Ten kompleks Jarosława Kaczyńskiego stanowi główną ideologie PiS, której masowi członkowie w swej nieświadomej łatwowierności i małej kulturze politycznej zupełnie nie dostrzegają.
W tym dążeniu konsekwencja Jarosława Kaczyńskiego jest godna podziwu. W dezawuowaniu niezaprzeczalnych osiągnięć III RP prezes PiS wykorzystuje obszar gospodarki zaciętą, niewybredną i bezzasadną krytyką jej wolnorynkowych reguł pozyskując tym sympatię klasy pracowniczej (robotniczej) przymuszanej tymi regułami do wydajniejszej pracy, od której w kapitalizmie zależą płace. Tę regułę p. Kaczyński zastępuje obietnicami godnej płacy, której gwarantem ma być państwo.
Znamienną jest retoryka p. Kaczyńskiego tożsama w tej materii z retoryką największego populisty w historii polskiej polityki śp. Andrzeja Lepera znana z hasła „Balcerowicz musi odejść”. Jarosław Kaczyński powtarza za Lepperem, że czas na zmianę polityki gospodarczej wyrażone takimi słowami. „Musimy odrzucić ostatecznie nieszczęsne koncepcje szkodnika Balcerowiczai postawić na Morawieckiego – mówił Jarosław Kaczyński. – To jest ostateczne odrzucenie Balcerowicza – podkreślił”. (http://www.tvn24.pl)
Niestosowność tej wypowiedzi pomijam, zwracam tylko uwagę na projekt wykreślenia Balcerowicza z listy najbardziej zasłużonych budowniczych odrodzonej Polski i wpisanie w to miejsce p. Mateusza Morawieckiego, syna Kornela znanego radykalnego przeciwnika III RP i założyciela Solidarności Walczącej. To sprytny chwyt piarowy Jarosława Kaczyńskiego wychodzący naprzeciw nostalgicznym, posocjalistycznym nastrojom klasy robotniczej.
Piar (PR) ten polega głównie na próbie wmawiania Polakom, że tzw. plan Morawieckiego wymaże z historii Polski „plan Balcerowicza” sztandar sukcesu polskiej transformacji z socjalizmu do demokracji.
Plan Morawickiego ma zawrócić z tej drogi naszą gospodarkę na powrót do reguł socjalistycznego planowania centralnego obejmując przez nadzór państwa wszystkie obszary życia społeczno- gospodarczego w kraju.
Wiarygodnym wykonawcą tego zadania ma być p. Morawiecki, który wyniósł z rodzinnego domu niechęć do kapitalizmu. Czy jest to niechęć szczera nie wiadomo. Wszak p. Mateusz Morawiecki dorobił się wielkiej fortuny służąc wiernie wielkiemu kapitałowi prezesowaniem Banku Zachodniego WBK z hiszpańskiej grupy Santander. Takie zachowanie ma wyraźne znamiona koniunkturalizmu biznesowo-politycznego.
A tak wygląda plan upaństwowienia prywatnego OFE w wydaniu Morawieckiego:
*Reforma systemu zakłada przekazanie pieniędzy z OFE do III filaru i Fundusz Rezerwy Demograficznej. 75 proc. aktywów OFE, czyli ok. 103 mld złotych zgromadzonych w postaci polskich akcji, przekazane zostałyby na Indywidualne Konta Emerytalne (III filar) wszystkich 16,5 mln uczestników OFE. Każdy z uczestników dostałby średnio ok. 6,3 tys. złotych.
*Do Funduszu Rezerwy Demograficznej trafiłoby ok. 35 mld złotych, które OFE dziś inwestują w obligację lub trzymają w gotówce. Przelew środków do FRD służyłby wzmocnieniu bufora finansowego systemu emerytalnego.
*Zdaniem resortu rozwoju, część z środków w FRD może być wykorzystana na finansowanie kosztów zachęt fiskalnych dla budowy III filaru.
*OFE zostałyby przekształcone w fundusze inwestycyjne polskich akcji działające w oparciu o ustawę o funduszach inwestycyjnych. Powszechne Towarzystwa Emerytalne stałyby się Towarzystwami Funduszy Inwestycyjnych.
Dla uzupełnienia politycznej strategii Jarosława Kaczyńskiego zastąpienia III RP inną Polską z innymi bohaterami narodowymi trzeba przypomnieć operację mitologizowania śmierci swojego śp. brata Lecha, prezydenta RP tragicznie zmarłego w samolotowej katastrofie pod Smoleńskiem.
Mitologizacja polega na próbach przekształcenia tego tragicznego wypadku lotniczego zaistniałego w katastralnych warunkach pogodowych na polityczny zamach wymierzony w prezydenta Polski Lecha Kaczyńskiego przez jego mitycznych wrogów.
Ta nieustająca akcja trwa bez przerwy od 6 lat upartym powtarzaniem o zamachu i masową akcją pomnikową ku czci śp. prezydenta Lecha Kaczyńskiego oraz wymuszaniem równoważnego traktowania ofiar tragicznej katastrofy z bohaterstwem poległych i pomordowanych Polaków w wojnach i obozach przez nakaz wymieniania ich we wszystkich uroczystościach historycznych jako ofiar „poległych” za ojczyznę.
Polityka taka z oczywistych powodów nie może zakończyć się sukcesem p. Jarosława Kaczyńskiego, bo niechybnie prowadzi do poważnego kryzysu finansowowo-politycznego państwa, a ten spowoduje upadek popularności PiS i utratę władzy. To tylko kwestia czasu. Niedalekiego czasu!
Przypomnę: obecna operacja OFE to pierwszy kamyk zaczątku lawiny tego upadku
